Κάποτε υπήρχε και μια ομάδα στο Μπάσκετ!

Θα έγραφα για την ήττα της ομάδας μας από τον Ολυμπιακό για τον ημιτελικό του Κυπέλλου,αλλά τελικά άλλαξα γνώμη,και γράφω όλα τα παρακάτω...


Κάποτε....


Κάποτε,πριν λίγα χρόνια,και στο πρόσφατο παρελθόν,υπήρχε και μια ομάδα στο μπάσκετ που την έλεγαν Π.Α.Ο.Κ..

Κάποτε,αυτή η ομάδα μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ.,έπαιρνε τίτλους...

Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ.,ήταν Πρωταθλήτρια Ελλάδος...

Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ. ήταν Κυπελλούχος Ευρώπης...

Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ., ήταν και Κυπελλούχος Κόρατς...

Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ. γονάτιζε και διέσυρε μεγάλα ονόματα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ με διαφορές που έφταναν ακόμα και τους 30 και 40 πόντους...

Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ,είτε κατακτούσε είτε όχι κάποιο πρωτάθλημα η κύπελλο,είτε κέρδιζε είτε έχανε κάποιον τελικό,σε γέμιζε με περηφάνια,γιατί έδινε τα πάντα μέσα στο γήπεδο,προσπαθούσε,και ποτέ δεν τα παρατούσε...κι ας έχανε στο τέλος...

Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ,ακόμα κι αν έχανε Ευρωπαϊκό Τελικό,σε γέμιζε περηφάνια,γιατί πάλι έδινε και την ψυχή της για να κατακτήσει κι άλλον Ευρωπαϊκό τίτλο,αλλά ακόμα κι αν έχανε,έχανε με το κεφάλι ψηλά...

Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ,είτε κέρδιζε είτε όχι μέσα στον αγωνιστικό χώρο,κέρδιζε τον θαυμασμό των αντιπάλων παιχτών και οπαδών...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παρακάτω βίντεο.
Ο Μέγας Λαός του Π.Α.Ο.Κ.,παρά την πίκρα και την στεναχώρια για τον χαμένο τελικό,αποθεώνει παίχτες-προπονητές,για την προσπάθεια...Αλλά το περίεργο δεν είναι αυτό...
Το περίεργο είναι που οι Βάσκοι οπαδοί της Ταουγκρές,ενώ έχουν κερδίσει έναν Ευρωπαϊκό τίτλο,φωνάζουν Π.Α.Ο.Κ.-Π.Α.Ο.Κ. ...





Κάποτε σε αυτήν την ομάδα έπαιζαν παίχτες παγκόσμιας κλάσης και φήμης...

Κάποτε σε αυτήν την ομάδα έπαιζαν παίχτες οι οποίοι έχουν κερδίσει πρωτάθλημα στο N.B.A.
Όπως ο Cliff Levingston ο οποίος κατά πολλούς,ακόμα και οπαδούς άλλων ομάδων ήταν ο καλύτερος ξένος παίχτης που έχει αγωνιστεί στο Ελληνικό πρωτάθλημα.
Ο οποίος παρέα με τον θεό του παγκοσμίου μπάσκετ Michael Jordan
κατέκτησε 2 πρωταθλήματα του N.B.A. το 1991 και το 1992..
Όπως και ο μεγάλος Peja,ο δικός μας Peja ο οποίος κατέκτησε και αυτός πέρυσι το πρωτάθλημα του Ν.Β.Α..

Φανταστείτε μόνο,τι θα γινόταν ειδικά στα Μ.Μ.Ε. της Αθήνας,αν κάποια από τις 2 ομάδες Π.Α.Ο. ή Ο.Σ.Φ.Π. έφερναν αυτήν την εποχή παίχτη πρωταθλητή Ν.Β.Α....Μόνο φανταστείτε...

Για όσους δεν γνωρίζουν η δεν θυμούνται τι εστί Cliff...


Το Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο κάρφωμα του Cliff...μέσα στα Μ-Ο-Υ-Τ-Ρ-Α του Μουρεσάν (ύψους 2.30) ...(Το δεύτερο κάρφωμα στο βίντεο)
Η αντίδραση του σπίκερ τα λέει όλα...





Άλλο ένα μεγάλο κάρφωμα..."Levingston...και κοιτάξτε τι σημαίνει κάρφωμα"...(Το ουρλιαχτό του σπίκερ...)






Άλλος ένας μεγάλος παίχτης από το N.B.A. ο οποίος αγωνίστηκε στην ομάδα μας,ήταν ο Scott Skiles,ο οποίος ένα μεγάλη καριέρα στο N.B.A. με τους Orlando Magic...


Κάποτε αυτή η ομάδα μπάσκετ,ακόμα κι αν δεν είχε τους μεγάλους παίχτες και την μεγάλη ομάδα,μιλούσε η Π.Α.Ο.Κ.τσήδικη ψυχή,που σάρωνε τα πάντα...Όπως την χρονιά 1999-2000 όπου ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω την δήλωση του Φλεβαράκη μετά την πρόκριση απέναντι στον Ολυμπιακό στην σειρά των τελικών...
"Είμαστε στους τελικούς.Με τα προβλήματα και με την ομάδα που έχουμε,έλεγα πως και 8άδα να μπούμε,θα είμαστε πολύ καλά...Κι όμως...Είμαστε στους τελικούς,χάρη στην ψυχή αυτών των παιχτών..."
Για την ιστορία,εκείνη την χρονιά χάσαμε 3-0 από τον Πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό.Και το Final Four της Euroleague εκείνης της χρονιάς,έγινε λίγο καιρό πριν τους τελικούς στο νεόκτιστο τότε Παλατάκι μας,το P.A.O.K. Sports Arena...
Και ο 3ος τελικός,ήταν ο πρώτος αγώνας της Π.Α.Ο.Κ.άρας μας στο νέο μας γήπεδο...
(Για εκείνο το ματς και το πανηγύρι που υπήρχε στις κερκίδες,παρά την ήττα,θα γράψω ένα άλλο άρθρο,καθώς είχα την μεγάλη τιμή,να είμαι παρών...στο πρώτο μας αγώνα στο νέο μας γήπεδο...το Δ-Ι-Κ-Ο μας γήπεδο...)

Εκτός από όλα τα παραπάνω....


Αυτή η ομάδα μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ.,είχε και ένα μεγάλο κόσμο από πίσω της,που την ακολουθούσε σε οποιαδήποτε σημείο της Ευρώπης κι αν αγωνιζόταν...Εκδρομές που έχουν γράψει ιστορία,είτε εντός,είτε εκτός των συνόρων...


Δεν είναι λίγες οι φορές που 4.000 5.000 και 6.000 Λαού,κατέβαιναν για πλάκα στην Αθήνα σε Ο.Α.Κ.Α. και Σ.Ε.Φ...Όταν οι άλλοι οπαδοί,και ειδικά ομάδας της πόλης μας,δεν είχαν καν οπαδική ταυτότητα...όταν δεν ήξεραν καν,κατά το που πέφτει το Σ.Ε.Φ. και τα άλλα γήπεδα...Όταν οι οπαδοί των ομάδων της Αθήνας,δεν τολμούσαν καν να πλησιάσουν την Θεσσαλονίκη,και όχι το Παλέ...













Για το Παλέ δεν χρειάζεται να γράψω επίσης πως μόνιμα και σε κάθε αγώνα ήταν γεμάτο...Στήριξη πραγματική στην ομάδα μας...

Από την μία έχουμε όλα τα παραπάνω...και από την άλλη την σημερινή κατάσταση...

Ομάδα όπου ο καλύτερος παίχτης που έχεις είναι ο Ντικούδης,κι αυτόν τον παρακαλάς να μην φύγει...
Παίχτες που υπό άλλες προϋποθέσεις δεν θα περνούσαν καν έξω από το Παλατάκι...
Παίχτες που δεν γνωρίζουν καν την ιστορία της ομάδας και το που αγωνίζονται...

Ομάδα όπου η καλύτερή της θέση τα τελευταία 12 χρόνια ήταν η περσυνή 3η θέση...

Και έχεις και έναν Λαό,ο οποίος την έχουμε τελείως γραμμένη και παρατημένη...
Κόσμος ο οποίος πάντα στήριζε,πάντα ήταν δίπλα στην ομάδα,τώρα της έχει γυρίσει για τα καλά την πλάτη...
Κόσμος ο οποίος κάναμε 3.000-3.500 και γω δεν ξέρω πόσα διαρκείας με τον ψεύτη-κλεύτη Δρόσο...και δεν μπορούμε να σταθούμε δίπλα στον Bane,ο οποίος αγάπησε και τίμησε αυτήν την ομάδα όσο κανένας άλλος...

Καλή η στήριξη και οι εκδρομές στο ποδόσφαιρο,όπου για πολλούς έχει γίνει μόδα πλέον...

Καλή η στήριξη και η παρουσία στο Χάντμπολ,όπου τα παιδιά που αγωνίζονται την έχουν πραγματικά ανάγκη αυτήν την στήριξη,αλλά και πάλι και αυτό μόδα είναι για αρκετούς,καθώς,αν δεν κατακτούσαν τα παλληκάρια τα πρωταθλήματα,δεν θα γύριζε κανείς να τους κοιτάξει...

Καλή και χρυσή η στήριξη στα παραπάνω τμήματα....Αλλά?

Αλλά γιατί αυτήν την ομάδα την έχουμε γυρίσει τελείως τις πλάτες μας και την έχουμε ξεχάσει?
Γιατί την έχουμε αφήσει στην μοίρα της χωρίς να ξέρει αν θα υπάρχει αύριο?
Γιατί δεν στηρίζουμε πραγματικά,αλλά μόνο κράζουμε είτε τον Bane είτε τον Μαρκόπουλο?
Που αν μη τι άλλο,το μπάσκετ είναι ένα τμήμα το οποίο μας έκανε πολλές φορές Υπερήφανους...που πολλές φορές μας έβγαλε στον δρόμο για πανηγύρια...Που πολλές φορές μας έκανε να ανατριχιάσουμε και να δακρύσουμε από χαρά...
Που αν μη τι άλλο,είναι το μοναδικό τμήμα το οποίο μας έχει φέρει Ευρωπαϊκό τίτλο,και μάλιστα 2 φορές...


Υ.Γ.  Ειλικρινά θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες,τόσα κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα σε αυτό το άρθρο για το μπάσκετ...Αλλά το κείμενο είναι ήδη μεγάλο και κουραστικό...Ελπίζω έστω και αυτά που γράφω να μας κάνουν να αναρωτηθούμε γιατί και πως φτάσαμε σε αυτό το χάλι...και πως θα μπορέσουμε να φτιάξουμε την μεγάλη ομάδα του παρελθόντος...Μία ομάδα η οποία όχι μόνο θα κατακτήσει την κορυφή στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη...

Υ.Γ.2. Ήθελα επίσης να βάλω κι άλλα ιστορικά βίντεο...αλλά δεν μπόρεσα...Πραγματικά πιστέψτε με,βούρκωσα και δάκρυσα,όταν έβλεπα τα παραπάνω βίντεο με τον Cliff,και κάποια άλλα,αλλά δεν άντεξα και τα έκλεισα...

Υ.Γ.3. Π.Α.Ο.Κ. δεν είναι ΜΟΝΟ μπάλα...Εκτός από τα λόγια,ας το δούμε και στην πράξη...