Για όσους δεν γνωρίζουν,ή δεν θυμούνται,το περιοδικό "Αctive" είχε αθλητική θεματολογία,με όσα συνέβαιναν στον αθλητικό χώρο της χώρας μας,στις αρχές της χιλιετίας που ζούμε.
Σε μία έκδοσή του λοιπόν,είχε ένα αρκετά μεγάλο αφιέρωμα στον τεράστιο Λαό του Π.Α.Ο.Κ..
Το άρθρο-αφιέρωμα το υπογράφει ο Γιάννης Νικολάου.
Είναι αρκετά μεγάλο,και ίσως κουραστικό μέχρι να το διαβάσετε όλο,αλλά πραγματικά αξίζει να το διαβάσει κανείς,γιατί μέσα σε αυτό,γράφονται πολλές αλήθειες,τις οποίες,πολλοί αλλόθρησκοι προσπαθούν να τις κρύψουν.
Για να θυμούνται οι παλιοί...και να μαθαίνουν οι νέοι...
Θα διαβάσετε τι ακριβώς έγινε στην ξακουστή "Μάχη της Αλαμάνας",όπου οι γαύροι,θέλουν να λένε την μισή αλήθεια...Θα διαβάσετε σε ποια πράγματα ο Λαός του Π.Α.Ο.Κ. έχει τα πρωτεία...όπου πολλοί αλλόθρησκοι τα παρουσιάζουν για δικά τους....όπως το ποιος λαός άναψε πρώτος πυρσούς στην Ελλάδα,ποιος λαός πρώτος,χοροπηδούσε στις κερκίδες με τις πλάτες γυρισμένες...Πράγματα που εμείς τα ξέρουμε,άλλοι δεν θέλουν να τα ξέρουν...Αλλά όπως και να χει,είναι καλύτερα όταν τα λέει κάποιος τρίτος....
Γενικά θα διαβάσετε ένα πάρα πολύ καλό αφιέρωμα...
(Εδώ να πω,πως τις εικόνες από τις σελίδες του περιοδικού κτλ,δεν θυμάμαι από ποιο site τις είχα βρει...Αν δεν κάνω λάθος,πρέπει να τις είχα κατεβάσει από το P.A.O.K.World.).
(Για να αποθηκεύσετε τις εικόνες και να τις κρατήσετε για το αρχείο σας,όσοι δεν τις έχετε,δεξί κλικ πάνω στην εικόνα,και άνοιγμα δεσμού σε νέα καρτέλα).
Ξεκινάμε λοιπόν....
Η Εξέλιξη του Π.Α.Ο.Κ.τσή.
Αμέσως, οι εικόνες της ταυτότητας αναγνώρισης του Π.Α.Ο.Κ.τσή κάνουν για λίγο στοπ- καρέ μπροστά στα μάτια μας και διαδέχονται η μία την άλλη. Πρώτα βλέπουμε τη γεμάτη Τούμπα με το τεράστιο πανό της Μηχανιώνας να απλώνεται στις Θύρες 5-6, μετά τη θρυλική Θύρα 4 να πάλλεται από 2-3 χιλιάδες τρελαμένους και ημίγυμνους, το σκαρφαλωμένο κόσμο στα συρματοπλέγματα, τον παλμό και το πάθος με την ισπανική "ola" στις κερκίδες, αλλά και τις οδυνηρές εισβολές στον αγωνιστικό χώρο, το κυνηγητό με τα ΜΑΤ και τους οπαδούς άλλων ομάδων στα στενά έξω από το γήπεδο και τα συλλαλητήρια στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις.
Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής είναι μια ειδική κατηγορία οπαδού, είναι ένα φαινόμενο που εξελίσσεται και μεταλλάσσεται, ένα ον με δική του κουλτούρα, ψαγμένο, προβληματισμένο και πολύ εμπνευσμένο, που σε καλά και κακά πράγματα προηγείται της εποχής του και γι' αυτό έχει και τις περισσότερες πρωτιές στο χώρο των οπαδικών επιτευγμάτων. Ο οπαδός του Π.Α.Ο.Κ. είναι ο ευρηματικός, ο πρωτοπόρος, ο παθιασμένος, ο φανατικός και ο λαϊκός άνθρωπος. Πιστός και υπομονετικός, με αστείρευτο χιούμορ, αλλά και πολλές εκρήξεις, εντός και εκτός γηπέδων, στα 30 χρόνια που είναι καταγεγραμμένη η "ζωή" του φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Αρης και ο Ολυμπιακός αποτελούν τις καλύτερες πηγές έμπνευσης του. Σαν οπαδός βρίσκει ανταπόκριση και απήχηση στα κατώτερα λαϊκά στρώματα, στις φτωχογειτονιές, την προσφυγιά και την ξενιτιά.
Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής εμφανίζεται στο γήπεδο -μεταπολεμικά- χωρίς κουστούμι- που είναι η μόδα της εποχής, όπως τώρα τα trendy ρούχα των 20άρηδων και 30ρηδων-, πάει παρέα με τον αρειανό και τον Ηρακληδέα, περνάει από "κίτρινα" και "γαλάζια" στέκια για να κάνει καζούρα, αλλά είναι απλός, φιλικός, προσιτός. Στη δεκαετία του '70, αρχίζει να δραστηριοποιείται το πιο καλλιτεχνικό και μαχητικό κομμάτι. Ιδρύει συνδέσμους, αρχίζει τις εκδρομές με την ομάδα, μαζεύει νεολαία στο γήπεδο, γράφει τραγούδια, φέρνει τύμπανα και τρομπέτες στο γήπεδο και αρχίζει να χτίζει τους πρώτους πυρήνες.
Και φτάνουμε στη δεκαετία του '80, την πιο κρίσιμη στην ιστορία του Π.Α.Ο.Κ., τη δεκαετία που ο Π.Α.Ο.Κ.τσής οπαδός καθιερώνει κερκίδες φανατικών, αποκτά αρχηγούς με πρώτο και καλύτερο τον Μανάβη που η δράση του ξεκινά από το '75 και τελειώνει το '90. Δίπλα του πρωτοπαλίκαρα όπως ο Νικόλας, ο Μακόζα, ο Ιγνάτης, ο Αυτιάς, ο Σαλίκας, ο Νακίου, ο Βερνάρδος. Οι κάθοδοί τους στην Αθήνα γράφουν ιστορία, αφού τα βάζουν με "κόκκινους" και "πράσινους", αποκτούν ανεξέλεγκτη δύναμη και γίνονται κυβέρνηση της Τούμπας. Στη δεκαετία του '90 μια νέα εποχή ετοιμάζεται να ανατείλει, αλλά με λίγη καθυστέρηση, αφού πληρώνει τα κατάλοιπα των προηγούμενων ετών και μόνος του στόχος είναι να διώξει το Βουλινό.
Και φτάνει ο ΠΑΟΚτσής στο 2000. Πιο ώριμος από ποτέ, πρώτος πάλι να δώσει το σύνθημα στους υπόλοιπους οπαδούς, όπως βγάζει τόσα χρόνια συνθήματα και τα διοχετεύει στην Αθήνα. Η υπόκλιση της Τούμπας κάποτε θα ήταν ήττα, τώρα είναι μεγαλείο.
1966: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής «Μακεδονομάχος».
Η αρπαγή του Μεγαλέξανδρου.
Πειραιά πανηγυρίζουν. Την ίδια ώρα, η Θεσσαλονίκη παίρνει φωτιά. Περισσότεροι από 30.000 Π.Α.Ο.Κ.τσήδες κατεβαίνουν στους δρόμους διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στη μεταγραφή και απαιτώντας από το κράτος να παρέμβει. Ο πρόεδρος του Π.Α.Ο.Κ., Γιώργος Παντελάκης, κάνει μία δήλωση που θα μείνει στην ιστορία: "Ο Κούδας θα πάει στον Ολυμπιακό μόνο αν βγάλει φαλάκρα με μαλλιά". Η επιστροφή του αρχηγού γιορτάζεται στη Θεσσαλονίκη σαν Εθνική γιορτή. Ο δρόμος από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης είναι γεμάτος πολίτες που πανηγυρίζουν και φωνάζουν συνθήματα εναντίων του κατεστημένου των Αθηνών. Στο πρώτο παιχνίδι με τη φανέλα του Π.Α.Ο.Κ., ο Κούδας αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό στην Τούμπα. Αποτέλεσμα 2-0. Τα επινίκια γιορτάζονται με πορεία, επικεφαλής της οποίας είναι ένα αληθινό φέρετρο. Ήταν η πρώτη από τις πολλές κηδείες του Ολυμπιακού.
1972: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής τροβαδούρος.
Ο ντιρλαντά, ντιρλανταντά.
Η μάχη της εξέδρας και των εντυπώσεων ήταν πάντα βασική προτεραιότητα για τον Π.Α.Ο.Κ.τσή, που διεκδικεί το copyright μιας σειράς δημοφιλών συνθημάτων. Η πατέντα της διασκευής του Διονύση Σαββόπουλου ανήκει στον φημισμένο «Αυτιά», που αρχές ‘70s παραφράζει τους στίχους ως εξής: «Μια ομαδάρα του Βορρά, ντα ντα ντιρλανταντά, η Π.Α.Ο.Κ.άρα μας παιδιά, ντα ντα ντιρλανταντά, μεσ’ τα γκολπόστ ο Σαββουλίδης, ντα ντα..., ο κέρβερος ο Φουντουκίδης, ντα ντα…, στο κέντρο μας ο Τερζανίδης, ντα ντα…». Πολλά χρόνια αργότερα, γύρω στο 1994, το σύνθημα αυτό αναβιώνει αλλά για την ομάδα μπάσκετ: «Μεσ’ τη ρακέτα είναι ο Σάβιτς, ντα ντα…, με Μπέρι η μπάλα θα περάσει, ντα ντα…, ο Πρέλεβιτς ο δυνατός, ντα ντα…, και ο Νάσος ο Γαλακτερός…».
1975: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής νεκροθάφτης.
Κηδεύοντας τον Άρη.
1975, η χρονιά του πρωταθλητή Π.Α.Ο.Κ.. Βρισκόμαστε στα μισά της περιόδου και το πρόγραμμα έχει βγάλει τριπλή αναμέτρηση Π.Α.Ο.Κ.-Άρη. Οι δυο «μικρές» ομάδες, εφηβική και παιδική παίζουν το Σάββατο και συντρίβουν τον Αρη 5-0! Στα γραφεία του πρώτου συνδέσμου φίλων του Π.Α.Ο.Κ. Νεάπολης, πέφτει η ιδέα για τις… κάσες. «Να κηδέψουμε τον Αρη», λέει ενθουσιασμένος κάποιος που είχε ζήσει την πρώτη κηδεία 10 χρόνια νωρίτερα στο Π.Α.Ο.Κ.- Ολυμπιακός, από το οποίο ξεκίνησε και το αήττητο των 26 ετών του «Δικεφάλου». Είναι λοιπόν Κυριακή, διεξάγεται το Π.Α.Ο.Κ.-Άρης των «μεγάλων», αλλά ο «Δικέφαλος» διαθέτει την ομάδα του τίτλου και ρίχνει άλλη μια 5άρα στον Αρη που μετράει 15 γκολ στα δίχτυα του μέσα σε ένα 24ωρο. Ο επικήδειος, αρχίζει να ψέλνεται στην Τούμπα από το 3-0. Εμφανίζονται στη Θύρα 1 οι κάσες και τα κηδειόχαρτα, ενώ με τη λήξη του αγώνα ξεκινάει η ιστορική πορεία από την Κονίτσης στην Εγνατία κ αι την Ερμού. Χιλιάδες Π.Α.Ο.Κ.τσήδες ψέλνουν τον επικήδειο του Άρη, ο παπάς λιβανίζει, τα παπαδοπαίδια κρατούν τα εξαπτέρυγα και τρεις χάρτινες κάσες περιφέρονται στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Για πρώτη φορά αποθεώνεται κηδεία!
1976: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής showman.
Η πρώτη τρομπέτα.
Η τρομπέτα και τα τύμπανα κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στα ελληνικά γήπεδα (μόνο ο Ατίλιο με την τρομπέτα του υπήρχε τότε), με τον θρυλικό Λαυρέντη και τον Μακόζα, οργανοπαίκτες να συνοδεύουν το all time classic σύνθημα «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα»- που τότε πρωτοακούστηκε στην Τούμπα.
1978: Π.Α.Ο.Κ.τσής αλά ιταλικά.
Επιχείρηση… τενεκές!
Ρεβάνς του κυπέλλου με τους αρειανούς στο Καυταντζόγλειο (ακατάλληλη η Τούμπα από το σεισμό του ’78). Στα γραφεία της Θύρας 4, κυκλοφορεί ένα Guerin Sportivo της εποχής με αφιέρωμα στους οπαδούς της Λάτσιο που σε αντίστοιχο ντέρμπι μα την «αιώνια» αντίπαλο τους, Ρόμα, έχουν αφήσει άφωνη την Ιταλία, υψώνοντας στον αέρα εκατοντάδες τενεκέδες γεμισμένους με πέτρες να προκαλούν εκκωφαντικούς θορύβους στο «Φλαμίνιο». Το ίδιο τέχνασμα αποφασίζουν να εφαρμόσουν και οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες. Στα γρήγορα, λοιπόν, στήνεται η «επιχείρηση τενεκές», συγκροτείται μια δεκαπενταμελής ομάδα δράσης, που εφορμά στο Καυταντζόγλειο μεσάνυχτα, παραμονή του αγώνα, εισβάλει στις Θύρες8-9 (πριονίζοντας τις κλειδαριές- όπως αποκαλύπτεται με καθυστέρηση 22 ετών) και κρύβει στις τουαλέτες καμιά πενηνταριά τενεκέδες γεμάτους πέτρες. Το επόμενο μεσημέρι στο γήπεδο βρίσκονται 40.000 φίλαθλοι. Λίγο πριν την έναρξη, οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ. κάνουν τα αποκαλυπτήρια των τενεκέδων και αφήνουν άφωνους τους ποδοσφαιριστές του Αρη, που κάθε τους επίθεση συνοδεύονταν από τις τρομοκρατικές ηχητικές δονήσεις. Όταν γίνεται δε και το 2-0, που δίνει στο «Δικέφαλο» την πρόκριση, το Καυταντζόγλειο τυλίγεται στις φλόγες, οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ. ανάβουν φωτιές στους γκαζοτενεκέδες και εκτοξεύουν δεκάδες πυρσούς- είναι το new entry στα ποδοσφαιρικά γήπεδα και γίνεται θεσμός μέχρι τις μέρες μας.
1980: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής στα… κόκκινα.
Ανίερη συμμαχία.
Οι δύο πιο μισητοί αντίπαλοι του Π.Α.Ο.Κ., διεκδικούν σε αγώνα- μπαράζ, τον τίτλο του πρωταθλητή. Ολυμπιακός- Αρης στο Βόλο το 1980 και οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες κάθε άλλο παρά αμέτοχοι μένουν σε αυτή την αναμέτρηση. Δείχνουν, μάλιστα, ότι, όταν πρόκειται για το κακό του Αρη, είναι ικανοί και με το διάβολο να συμμαχήσουν. Έτσι, για πρώτη (και τελευταία) φορά στην ιστορία, βρέθηκαν στις «ερυθρόλευκες» κερκίδες «διακεκριμένοι» οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ. με πανό: « Φίλε Ολυμπιακέ, ο Π.Α.Ο.Κ. είναι μαζί σου». Περιττό να σας πούμε, βέβαια, ότι πέρασαν 20 χρόνια και οι Αρειανοί ακόμα δεν το έχουν ξεπεράσει.
1983: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής πυρπολητής.
Φωτιά στα λάστιχα.
Προειδοποίηση! Αν τύχει να πάτε στην Τούμπα, μην αναφέρετε ποτέ το όνομα Λίτσας. Είναι επικηρυγμένος και θα κινδυνεύσετε να θεωρηθείτε φίλος του εν λόγω διαιτητή, που το 1983 εκτέλεσε τη μεγάλη σφαγή στο Π.Α.Ο.Κ.- Παναθηναϊκός (0-2), με κορυφαίο το (μη) σφύριγμα το γκολ- του τότε Μουμπλή. Οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες αντιδρούν άμεσα. Μισή ώρα μετά τη λήξη του αγώνα, έξω από την Τούμπα βρίσκονται δύο χιλιάδες οπαδοί και καμιά τριανταριά λάστιχα αυτοκινήτων που τα βάζουν στη μέση του δρόμου, ανάβουν φωτιά και τα καίνε σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η φωνή τους φτάνει παντού ( το ίδιο και η οσμή από το κάψιμο), γίνονται πρώτο θέμα πανελληνίως και ο Λίτσας τιμωρείται.
1983: Π.Α.Ο.Κ.τσής χωρίς σύνορα.
Τελικός Κυπέλλου Τουρκία- Βουλγαρία
Σε ένα ρεσιτάλ χιούμορ, οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες εμφανίζονται στο Ο.Α.Κ.Α. με βουλγαρικές σημαίες- οι δε Α.Ε.Κ.τζήδες με τούρκικες- δίνοντας άλλοθι στον Μπαμπινιώτη να διαπράξει το «έγκλημα» του ’98.
1984: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής πολεμιστής.
Η μάχη της Αλαμάνας.
Π.Α.Ο.Κ.τσήδικα πούλμαν επιστρέφουν από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη και ¨ερυθρόλευκα» από Κατερίνη προς Αθήνα. Η συνάντηση τους γίνεται στην Αλαμάνα. Τα πνεύματα οξύνονται από αντεγκλήσεις, δέχεται πίεση το πρώτο «ασπρόμαυρο» πούλμαν και αρχίζει η μάχη. Το σκορ είναι 1-0 υπέρ των Ολυμπιακών, μέχρι που εμφανίζονται οι ορδές των… βαρβάρων και με άλλα 25 Π.Α.Ο.Κ.τσήδικα λεωφορεία παίρνουν στο κυνήγι τους «ερυθρόλευκους». Η Εθνική κλείνει για κάνα δίωρο και οι περισσότεροι τρέχουν να κρυφτούν στα χωράφια. Οι οργανωμένοι οπαδοί του «Δικεφάλου» βάζουν φωτιά στο βουνό και στήνουν καρτέρι μέχρι να ξεμυτίσει το θήραμά τους. Τελικά, ο φόβος φύλαξε τα έρμα και η μάχη έληξε εδώ.
Τρία χρόνια μετά (1987), οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες είναι ξανά πρωταγωνιστές και της δεύτερης μεγάλης μάχης της Εθνικής, της μάχης των Τεμπών. Δύο πούλμαν με Α.Ε.Κ.τσήδες που κατευθύνονταν προς το Καυταντζόγλειο συνάντησαν 2.000 Π.Α.Ο.Κ.τσήδες που κατηφόριζαν στη Λάρισα. «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», όπως λένε, αλλά πρώτα πέρασε από τα Τέμπη.
1985: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής κάνει στριπτίζ.
Γυμνοί στα κάγκελα.
Τέλος άνοιξης και τέλος Πρωταθλήματος του ’85. Ο Π.Α.Ο.Κ. αντιμέτωπος με τον Παναθηναϊκό στο Ο.Α.Κ.Α.. 1000 τρελαμένα Π.Α.Ο.Κ.ια στις κερκίδες, είναι έτοιμοι να πανηγυρίσουν τη νίκη που θα τους χαρίσει τον τίτλο. Λίγο πριν λήξει το ημίχρονο, ο Ράντε Πάπριτσα σκοράρει με κεφαλιά- ψαράκι κι εδώ αρχίζει το σόου. Όλη η «κερκίδα»{ γδύνεται από τη μέση και πάνω. Για πρώτη φορά βλέπουμε γυμνούς οπαδούς στα γήπεδα και δε σταματούν να χοροπηδούν. Το ίδιο θέαμα επαναλαμβάνεται πολλές φορές, αλλά δε βρίσκει άξιους μιμητές (θέλει κότσια για να το αντέξεις). Μόνο τα παιδιά της Τούμπας είναι οι αυθεντικοί και οι τολμηροί, που ξεγυμνώνονται.
1988: Χρωματιστός Π.Α.Ο.Κ.τσής.
Πορτοκαλί κομάντος
Η Θύρα 4αποκτά ασυνήθιστο χρώμα. Τα πορτοκαλί ντουμπλ- φαις flying παρουσιάζονται για πρώτη φορά το 1988 στο ντέρμπι Π.Α.Ο.Κ.- Ολυμπιακού. Καμιά δεκαριά είναι αυτοί που κάνουν την αρχή και μέσα σε δυο βδομάδες όλο το πέταλο της «Θ4» βάφεται πορτοκαλί και η αμερικανική αγορά στο Βαρδάρι ξεπουλάει.
1988: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής τρομοκράτης.
Κανένα έλεος για τον Ντιέγκο.
Όταν είσαι Π.Α.Ο.Κ.τσής μπορείς να κάνεις πολλά, ακόμα και να πετροβολήσεις τον Ντιέγκο Μαραντόνα! Μέχρι το 1988, που κληρώνεται ο Π.Α.Ο.Κ. με τη Νάπολι για το κύπελλο UEFA, κανείς δεν το έχει τολμήσει. Ότι πρέπει δηλαδή, για τους Π.Α.Ο.Κ.τσήδες, που σημειώνουν άλλη μια πρωτιά στο… βιογραφικό τους και όπως παραδέχονται: «Σε όλο το ταξίδι για τη Νάπολι, κάναμε τα σχέδια για την υποδοχή του Μαραντόνα». Πρώτη φάση του αγώνα στην επίθεση της Νάπολι, κερδίζει κόρνερ και μόλις πλησιάζει στο σημαιάκι ο Ντιέγκο, αρχίζει το πυρ κατά βούληση. Τα πλαστικά μπουκάλια που είχαν εφοδιαστεί οι 3.000 Π.Α.Ο.Κ.τσήδες «φεύγουν» σαν επαναληπτικές καραμπίνες προς το σαστισμένο Αργεντίνο, που τρέχει να κρυφτεί και ακούει τα σχετικά υβριστικά και πάντα κλασικά… “va fa ‘ n culo”. Κάπου εδώ σβήνουν τα… φώτα, παίρνουν το λόγο οι καραμπινιέρι και πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
1990: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής μας γυρίζει την πλάτη.
Τρέλα πουλάμε.
Οι γυρισμένες πλάτες (και αυτή πρωτοποριακή πατέντα) κάνουν avant premiere στα Ελληνικά γήπεδα στην Τούμπα, με το κλασικό «Π.Α.Ο.Κ. ολέ, ολέ, ολέ, Π.Α.Ο.Κ.… ολέ… ολέ» αλλά και το « Π.Α.Ο.Κ. σ’ αγαπώ, Π.Α.Ο.Κ. είσαι ο ένας, Π.Α.Ο.Κ. είσαι ο Θεός, στον κόσμο άλλος κανένας».
1991: Ευρωπαίος Π.Α.Ο.Κ.τσής.
Κύπελλο με… 20άρικα.
16 Μαρτίου 1991, Γενεύη: Τελικός Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ο Π.Α.Ο.Κ. φιναλίστ με τη Σαραγόσα και με 5.000 οπαδούς του στο «Πστινουάρ» χάνει στο πρώτο ημίχρονο . Η διαιτησία είναι προβληματική και μπαίνει σε λειτουργία το σχέδιο «εικοσάρικο». Κοινώς, αρχίζει η καταιγιστική εκτόξευση κερμάτων στους διαιτητές, που νοιώθουν τον κίνδυνο να τους αγγίζει και διορθώνουν τα σφυρίγματα τους για να φύγουν – πάνω απ’ όλα- σώοι και αβλαβείς. Τελειώνει ο αγώνας, ο Π.Α.Ο.Κ. είναι Κυπελλούχος Ευρώπης. Οι Ελβετοί ασχολούνται με το καθάρισμα του γηπέδου και τη συγκομιδή των κερμάτων, που όπως αναφέρουν όσοι προσπαθούν να κάνουν καταμέτρηση, εκτίμησαν ότι τα κέρματα ήταν περισσότερα από 500.
1991: Καταστροφέας Π.Α.Ο.Κ.τσής.
Εισβολή και διακοπή.
Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε γιατί συνέβη το δράμα του 1991.Εισβολή στο γήπεδο, καταστροφές κερκίδων, κιγκλιδωμάτων και διακοπή. Π.Α.Ο.Κ.-Παρί Σεν Ζερμέν 0-2 και ο «Δικέφαλος» εκτός Ευρώπης για δύο χρόνια. Η πιο άσχημη στιγμή του Π.Α.Ο.Κ.τσή οπαδού, που φτάνει στη χειρότερη του καμπή. Η Θύρα 4 δεν κρατήθηκε, έσπασε την κλειδαριά, άνοιξε το κρυφό πορτάκι και εκατοντάδες οπαδοί ξεχύθηκαν στο γήπεδο. Συμπλοκές με τα ΜΑΤ και πετροπόλεμος, ο Π.Α.Ο.Κ. βρίσκεται λίγο πριν την καταστροφή…
1993: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής «κυβερνήτης».
Συλλαλητήριο οργής.
Δέκα χιλιάδες Π.Α.Ο.Κ.ια βγαίνουν στους δρόμους, η Α.Ε.Κ. πάει να χαλάσει τη μεταγραφή του Γαλακτερού, το συλλαλητήριο προκαλεί κυβερνητικούς τριγμούς. Ενας Θεσσαλονικιός συνταγματολόγος αναλαμβάνει την υπόθεση υπεράσπισης του Π.Α.Ο.Κ.. Το όνομα του Ευάγγελος Βενιζέλος. Κερδίζει το δικαστήριο, ο Γαλακτερός φοράει τη φανέλα του «Δικεφάλου» και ο Π.Α.Ο.Κ.τσής οπαδός βγαίνει επίσημα και στηρίζει τον Βενιζέλο στις εκλογές. Αποτέλεσμα, ο Βενιζέλος με την πρώτη του προσπάθεια εκλέγεται το 1993 βουλευτής και πρώτος σε ψήφους στη Θεσσαλονίκη.
1995: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής αντιεξουσιαστής.
Τέλος εφταετίας.
Ιανουάριος του ’95: Η χαριστική βολή στον Βουλινό. Ο Π.Α.Ο.Κ. λυγίζει 3-1 στην ανώτερη Α.Ε.Κ., η εισβολή του Π.Α.Ο.Κ.τσή αναπόφευκτη. Επεισόδια, τραυματισμοί, καταστροφές και η Τούμπα κλείνει για ένα τρίμηνο! Για πρώτη φορά η απειλή υποβιβασμού είναι ορατή, η αποχή γίνεται μόνιμη κατάσταση λόγω Βουλινού, τα εισιτήρια σπάνια ξεπερνούν τα 500 και ο πρόεδρος του «Δικεφάλου» καταρρέει, έπειτα από 7 χρόνια προσπαθειών να οδηγήσει τον Π.Α.Ο.Κ. ψηλά. Άλλος ένας πρόεδρος μετά τον Παντελάκη, τον Καλαφάτη, τον Σαββίδη, που χάνει τη μάχη με το λαό του Π.Α.Ο.Κ..
1997: Πετάει- πετάει ο Π.Α.Ο.Κ.τσής.
«Εκεί – εκεί στη Β’ Εθνική».
Αστείρευτη πηγή έμπνευσης ο Αρης, δίνει πάλι μια λαβή στον Π.Α.Ο.Κ.τσή οπαδό να τον ειρωνευτεί. Χρονιά 1996-97, η μαύρη κηλίδα των «κιτρίνων» που υποβιβάζονται στη Β’ Εθνική. Καθοριστικός ο αγώνας Αθηναϊκού- Αρη που, όμως, δεν έγινε ποτέ! Και τα «χαμένα» δελτία που δε βρίσκουν οι Αρειανοί για να γλιτώσουν το μηδενισμό και την αφαίρεση βαθμών, τα ανακαλύπτουν οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες μια βδομάδα μετά και τα παρουσιάζουν στη μεταξύ τους αναμέτρηση. Ένας οδηγός με τιμόνι στα χέρια κι έντεκα άτομα με κιτρινόμαυρες στολές και δελτία στο χέρι, μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο και κάνουν το γύρο του γηπέδου όπου ο κόσμος τους επιβραβεύει με το χειροκρότημα του για την πολύ έξυπνη καζούρα στον Αρη. Την ίδια ώρα, όμως, στον ουρανό της… Τούμπας ανεμίζει με διθέσια αεροπλανάκι και το αεροπανό: «Εκεί – εκεί στη Β’ Εθνική», το οποίο θα μείνει στην ιστορία σαν ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα των Π.Α.Ο.Κ.τσήδων.
1997: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής στους TIMES.
Show Χάιμπουρι.
Η ημίγυμνη κερκίδα με τους μεθυσμένους από το γκολ του Βρύζα στο Χάιμπουρι γίνεται διαφήμιση στους Times.
2000: Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής στιχουργός.
«Α-ου, α-ου».
Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής του 2000 παραμένει ευρηματικός. Χάνει στο ντέρμπι με τον Π.Α.Ο. 1-3, η βροχή είναι καταρρακτώδης, αλλά αυτό δεν τον απογοητεύει καθόλου. Ημίγυμνος- όπως πάντα- στη Θύρα 4, ξεσηκώνεται και αφού ηχήσουν τα τύμπανα του… πολέμου, μια περίεργη ρυθμική κραυγή δύο συλλαβών ηχεί στις κερκίδες της Τούμπας. Έκπληκτοι, ακόμα και κάποιοι παίκτες, τους κοιτάζουν προσπαθώντας να ερμηνεύσουν το «Α-ου». Είναι το καινούργιο σλόγκαν της Τούμπας, περισσότερο ακούς το «Α-ου» παρά το «Π.Α.Ο.Κ. ολέ». Αμφιβάλλει κανείς ότι μόνο ένας Π.Α.Ο.Κ.τσής θα μπορούσε να εμπνευστεί ένα τέτοιο σύνθημα;
Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής φίλαθλος.
Συγχαρητήρια κερδίσαμε
Κι όπως η ζωή κάνει κύκλους, έτσι και ο Π.Α.Ο.Κ.τσής. Δε γυρίζει στα παλιά, απλώς αρχίζει να συμπεριφέρεται όπως παλιά. Πάει στο γήπεδο, φωνάζει για την ομάδα του, δεν απογοητεύεται κάνει υπομονή..και παρά τις 5 ισοπαλίες του Μπάγεβιτς συνεχίζει να χειροκροτεί με αποκορύφωμα το standing ovation στον Παναθηναϊκό.Η σκληρή, καυτή και αφιλόξενη Τούμπα με τη συμβολή του Π.Α.Ο.Κ.τσή γίνεται έδρα ευρωπαϊκή.
Υ.Γ. Σχόλια με ύβρεις ή με ειρωνεία από αλλόθρησκους,θα σβήνονται με την μία...Έτσι γιατί Δημοκρατία έχουμε...Άλλωστε τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους στο παραπάνω κείμενο...
Ολυμπιακός
Παναθηναϊκός
Π.Α.Ο.Κ.
Α.Ε.Κ.
Ατρόμητος Αθ.
